ᵖʰᵒᵗᵒ ᵇʸ ˢʰᵘᵗᵗᵉʳˢᵗᵒᶜᵏ
Het zal wel ongeveer een jaar of 3 geleden zijn geweest dat ik mezelf herontdekte. Ik bleek niet alleen boer te zijn, maar ook vader, echtgenoot en iemand die helemaal tot rust komt in het veld en het bos. Een houtwal of de zoom van het bos, daar waar mijn geliefde weides en akkers overgaan naar iets wat sommigen als ‘groen’ bestempelen. Misschien is het wel gewoon een spiegel. Mijn passies bevinden zich in diezelfde zone, de overgang, ... Daar waar cultuur en natuur elkaar raken,... Daar waar zon en schaduw is,... daar waar heel vaak een hoogzit staat,...
In diezelfde periode werden me op enkele uren tijd twee verwijten naar het hoofd geslingerd. Of zo kwam het toch over. In de ochtend na het melken, wanneer de meeste boeren koffiedrinken, benoemde een collega me, met een licht verwijt in de stem, als ‘megaboer’. Mega duidde in dit geval niet op mega-goede-ideeën, op mega-sympathieke collega of mega-goede-boer, maar het verwees naar boer-met-een-bovengemiddeld-aantal-koeien. Dat kwam hard ‘binnen’ moet ik toegeven. Slechts enkele uren later kreeg ik van een andere collega het verwijt van ‘groene boer’ naar mijn hoofd geslingerd. Ik voelde dezelfde emotie in zijn stem.
Nu bestempel ikzelf nogal eens iemand als ‘groene’ en meestal geeft dit aan dat de persoon in kwestie anders naar de omgeving kijkt dan ik. Meestal gaat het over een persoon die een ander beeld heeft van wat landbouw is, of wat landbouw kan zijn. Vaak gebruik ik de term ook tegenover mensen die erg kritisch staan tegenover de jacht. Maar bijna altijd geniet de persoon in kwestie evenveel van al wat groeit en bloeit, wat kruipt en vliegt, dan ik! Er is dus meestal ook een heel erg groot raakvlak,...
Ik moet daar tegenwoordig weer vaker aan denken. Mensen kunnen blijkbaar genieten van dezelfde dingen, maar laten dat dan toch anders tot uiting komen. Blijkbaar zit het in ‘onze natuur’ om vooral de nadruk te leggen op ‘het verschil in beleven’, in plaats van op ‘de gemeenschappelijke passie’. Hoe komt dat eigenlijk? Is dat onze typisch menselijke, destructieve kant? Kunnen wij mensen dan niet anders dan iedereen in een duidelijk en vooral vastomlijnd hokje te plaatsen? En wat winnen we daarbij?
Een groene boer, een jager in het groen, een dolgedraaide donkergroene en de gematigde groene, … En dan vergeet ik waarschijnlijk nog een hele hoop tinten groen… Zijn we allemaal wel echt een ander groen?
En dus kom ik weeral eens tot dezelfde conclusie. De andere is anders. Waarschijnlijk is de andere boeiend. Die andere is ook groen. Gewoon een andere tint groen,...
Thomas Linssen.
Jagende boer en lid van het nationaal team.