Jagersliga kreeg ook dit jaar terug de mogelijkheid om 5 startende jagers jachtervaring te laten opdoen bij een bevriend Limburgs koppel in Limburg. Ze konden erheen voor 4 aanzitmomenten en genoten intens. Het verslag van Jelle lees je hier.
Een geweldig jachtweekend in het mooie Limburg. Via Jagersliga was er de opportuniteit voor jongjagers, die hun verlof haalden in 2023, om zich op te geven voor een eerste jachtervaring. Kansen als jongjager zijn beperkt, dus ik voelde me enorm geroepen om me hiervoor op te geven. Je weet hoe dat gaat met een wedstrijd: je meldt je aan en vergeet al dat je meegedaan hebt, want wat is de kans dat je wint? Wel een drietal maanden gingen voorbij tot ik een mail kreeg van Danny van Jagersliga. Mijn hart sprong een gat in de lucht toen ik de woorden zag PROFICIAT Jelle, hou 9-10-11 februari maar vrij in je agenda.
Een paar weken gingen voorbij en de spanning en het enthousiasme werden groter. Meer info kwam en ik kreeg te horen dat er 4 aanzitten onder begeleiding gepland waren om reegeit of -kits te strekken. Er zou ook everzwijn geschoten mogen worden en eventuele vossen. We mochten twee keer in de ochtend en twee keer in de avond aanzitten. Natuurlijk was het spannend want op het jachtexamen en het inschieten van mijn wapen op een schietkino na, had ik nog niet geschoten met mijn geweer. Dus vol spanning keek ik verder uit naar het weekend.
De eerste vrijdag kwamen we aan op een zeer charmante hoeve waar we ontvangen werden door de jachtheer en zijn familie. Je voelde de warmte zoals het alleen kan met jagers. De regels en verwachtingen werden uitgelegd. We waren daar met vijf jagers van Jagersliga en kregen elk een begeleider. Er werd verloot wie op welke hoogzit ging en wie met welke begeleider mee mocht. Even later was alles klaar en begon de eerste aanzit.
Ik zat nog geen 5 minuten neer, mijn wapen nog niet geladen of mijn begeleider zegt al “kijk daar staat een geit”. Vol ongeloof pak ik mijn verrekijker en probeer het ree te zoeken, maar tevergeefs. Bleek niet vanzelfsprekend zo een ree zien vol in zijn camouflage. Het was door de handwarmtekijker die me aangereikt werd dat ik kon zien waar ze zich bevond. En dan nog duurde het een tiental minuten vooraleer ik de contouren van het ree duidelijk zag. Bon het was duidelijk! Een ree spotten is iets wat je in de opleiding niet leert, maar wel tijd en ervaring vraagt. De avond ging voorbij en uiteindelijk hadden we een 7-tal reeën gezien op de warmtekijker, waarvan ik er maar drie effectief met mijn verrekijker heb kunnen herkennen. Geen schot gelost, maar deze ervaring was me meer waard dan een schot.
Jelle.