Een jongjager op bekend terrein

1 november 2025, een dag die ik nooit meer zal vergeten. Het was pas mijn tweede jachtdag en de spanning hing al vroeg in de lucht. Rond half negen kwamen we samen met alle jagers en trakkers voor de briefing. De "directeur de chasse" gaf uitleg, deels in het Frans, en hoewel ik sommige termen niet meteen begreep, voelde het allemaal vertrouwd aan. Na jaren mee te hebben getrakt in Chimay kende ik de mensen, het terrein en het ritme van de dag.

Even later vertrokken we richting onze posten. Een wandeling van een tiental minuten bracht me naar mijn plek, diep tussen de hellingen die ik ondertussen op mijn duimpje ken.

Tijdens de eerste trak bleef het opvallend stil.

Alleen een reegeit liet zich even zien. Even de hartslag omhoog, adrenaline door het lichaam. Ik besloot haar te laten lopen, het voelde niet juist.

Na de middag, bij de tweede trak, veranderde alles.

Na een klein uurtje wachten kwamen er twee overlopers uit het bos getrippeld.

De eerste aarzelde even, keek me kort aan, draaide een toertje en stak de weg dan over. De tweede deed bijna hetzelfde, maar bleef plots stilstaan toen hij de open strook overstak.

Mijn hart klopte hoorbaar in mijn borst. Ik bracht mijn kijker op het blad, twijfelde geen seconde en kneep de trekker samen. Het schot viel zuiver. Daar lag hij dan, mijn eerste gestrekt stuk wild.

Op dat moment voelde ik trots, maar ook een diepe rust. Alles wat ik de voorbije jaren geleerd had, kwam samen in één adem. Bij de tableau werd het zwijn met respect gepresenteerd, een moment dat ik niet snel vergeet, mijn eerste stuk wild.

De "Chef de traque", iemand die ik al goed ken, voerde de traditionele doop uit. Het voelde nieuw, maar tegelijk vertrouwd. Dit terrein heeft geen geheimen meer voor mij, na zoveel dagen door de bossen en heuvels van Chimay.

Het volgende op de lijst, het verwerken van het wild. Want jagen eindigt niet bij het schot, het begint er pas echt. Met respect voor het dier, en dankbaarheid voor het moment dat het veld iets prijsgaf.

Siegert Willekens