De Hannoveraanse Zweethond kent rond het jaar 1800, zoals zijn naam al doet vermoeden, zijn oorsprong in Hannover, Duitsland. Daar werd hij van oorsprong speciaal gefokt voor het nazoeken van edelherten. De inzet van dit hondenras voor het nazoekwerk blijft nog altijd de Duitse gedachtegang. Om die reden verwachten en willen heel veel fokkers dat hun pups bij voorjagers terechtkomen. Deze voorjagers moeten dan ook in de mogelijkheid zijn om op jachtgebieden te komen waar veel roodwild aanwezig is, zodat de Hannoveraanse Zweethond daar te werk gesteld kan worden.
De Hannoveraan is een middelgroot robuust ras en daarmee uitermate geschikt voor het stellen van grote diersoorten, zoals roodwild, everzwijn en ree. Naar al deze grootwildsoorten zoekt hij met evenveel passie en doorzettingsvermogen. Hij is een trouwe en aanhankelijke gezel voor zijn voorjager en diens familie. Hij stelt zich wat wantrouwig op naar onbekenden, maar door zijn natuurlijke nieuwsgierigheid komt het (meestal toch) snel tot een kwispelende begroeting. De vachtkleur varieert van licht tot donker hertenrood en is al dan niet gestroomd (met donkere strepen). Ze hebben vaak een donkere tot bijna zwarte kop.
Dit hondenras is zonder problemen in staat om een stuk roodwild eigenhandig tegen de grond te werken. Uiteraard is dit niet zonder risico en proberen we dit te vermijden, zeker wanneer we onze hond inzetten tijdens een nazoek op everzwijn. Elk gekwetst stuk wild dat levend wordt gevonden, heeft een enorme overlevingsdrang. Het is dus best dat de hond het stuk wild stelt en niet aanvalt, maar in het heetst van de strijd gaat niet altijd alles volgens plan. Het is daarom dan ook geen overbodige luxe om de hond uit te rusten met een kevlar hondenvest als bescherming.
Mijn interesse voor dit ras is gegroeid vanuit mijn passie als grootwild-jager toen ik voor het eerst dit ras aan het werk gezien had. Het machtig voorkomen van dit ras sprak mij ongelooflijk aan.
Onmiddellijk na de eerste kennismaking met het ras heb ik opzoekwerk verricht. Ik vond wel wat theorie hierover, maar wilde meer weten en zo kwam ik al snel bij de “Vlaamse Zweethonden Groep” terecht. Na een paar gesprekken met de voorzitter, ben ik dan helemaal verliefd geworden op de Hannoveraan.
Het karakter van deze honden valt te omschrijven als eigenzinnig en zeer volhardend, wat de opleiding niet altijd even makkelijk maakt. Een voorjager met het nodige geduld en doorzettingsvermogen, gecombineerd met een goede begeleiding tijdens de opleiding, is dan ook nodig. Deze begeleiding heb ik destijds gevonden bij de Vlaamse Zweethonden Groep, waar ik ondertussen al enkele jaren lid van ben. De nodige begeleiding en groepsgeest vind ik er nog steeds! De leden van de Vlaamse Zweethonden Groep zijn dan voor mij ook een tweede familie zijn geworden.
De Vlaamse Zweethondengroep heeft mij geholpen en begeleid in de zoektocht naar een pup. Met enkele struikelblokken en een jaar geduld uitoefenen ben ik, vergezeld van de voorzitter helemaal naar Hongarije gereden om daar mijn pup op te halen bij een kweker die werkelijk leeft voor de Hannoveraan. Met behulp van een tolk hebben wij mogen luisteren naar zijn passie, verhalen en ervaringen over dit ras.
Eenmaal thuisgekomen begon het werk pas echt en dit was totaal onbekend terrein voor mij. Maar met de steun, raad en daad van de mensen van de Vlaamse Zweethonden Groep, ben ik dan na een paar jaar training, die gepaard ging met het nodige bloed zweet en tranen, geslaagd in mijn officiële voorproef en bezit ik nu vol trots een ‘gediplomeerde’ Hannoveraanse Zweethond. Ik moet misschien bekennen dat ik zelf meer training nodig had dan mijn hond. Ik heb (terecht) enkele keren de figuurlijke slag om de oren gekregen van de verschillende begeleiders toen ik het moeilijk had en wou stoppen. Ik kreeg dan de opmerking “Gij weet niet wat voor een prachtige hond gij in handen hebt”. Op het moment zelf heb je weinig aan deze woorden, maar vandaag de dag kan ik niets anders zeggen dan: “Jullie hebben en hadden gelijk”.
Nu, mijn hond is eigenlijk een sok van een hond, maar met een eigen karakter. Als familiehond ligt hij graag languit in de zetel en maakt hij het soms ook duidelijk dat het zijn zetel is. Hij is nooit verlegen om te spelen met mijn petekindjes, maar van zodra ik een oproep krijg en de auto start, verandert die sok in een gefocust dier. Wanneer dan de zweetriem nog aangaat, is het werken geblazen (en vooral voor mezelf). Mijn hond gaat dan voor niets of niemand uit de weg en volgt het spoor door alles heen, waarbij ik dan enkel maar kan volgen, soms op handen en knieën en tot bloedens toe. Het lijkt soms wel of ik verlies meer bloed dat het gewonde dier.
Wanneer een stuk uit zijn wondbed opspringt en het is enigszins veilig, is het een kwestie van de hond te lossen zodat hij het stuk kan stellen. Op dat moment komt het echte beest in hem los: beresterk en zonder vrees. Zo heeft hij al meerdere stukken reewild, tot zelfs een hert toe, neergehaald.
Ik ben bevoorrecht om te mogen werken met dit ras en dit maakt mij iedere keer nog trotser dan ik daarvoor al was. Mijn bewondering voor de Hannoveraan, voor mijn hond, stijgt dan ook dagelijks. Elk spoor en elk onderzoek dat wij als team verzorgen, is hierbij een leerschool voor ons beiden.
Voor ik afsluit, wil ik nog meegeven dat wij, Vlaamse Zweethonden Groep, 24/7 klaarstaan voor jullie. Er is nooit een telefoon teveel. Een keer te veel controleren op een twijfelschot is nog altijd beter dan een stuk in zijn wondbed te laten sterven en zo te laten verloederen. Dus aarzel niet om ons te contacteren: onze groep staat steeds ter beschikking en dit over heel België.
Weidelijke nazoek groeten
Vlaamse Zweethonden Groep
Comments