Ode aan de bijzondere mannen en vrouwen in ons veld.

Je kent hen wel! De meesten vaak vroeg op post, op anderen soms wat wachten, velen graag een pintje in de hand.

Maar allen bovenal een onmisbaar in onze jachtvelden: “de trackers”.

 Velen onder ons zijn zo aan hun jachtavontuur begonnen.

“Kom ne keer mee tracken jong” is een zinnetje dat voor velen onder ons bekend in de oren klinkt.

Het werken met honden, het avontuur in het bos, de interesse in de jacht, …

Soms vraag ik me af waarom ze dat zo graag doen en waarom wij het zo graag deden.

Eens gebeten door de “trackers-microbe” kan een enkeling niet weerstaan aan de roep van het geweer en waagt hij/zij hun kans, maar veelal blijven ze tracker.

En dat is prima, want een jager is voor mij niet de meerdere van tracker.

Beiden zijn nodig om een goede jachtdag te beleven.

Als jager moeten we ons er altijd van bewust zijn, dat er zonder die vrolijke bende die met plezier door weer, wind en bramen ploetert, dus nagenoeg geen wild op het tableau zal belanden.

Vandaar mijn welgemeende dank en ode aan alle trackers die jacht mogelijk maken.

Met weidelijke groeten.

Pieter.

Team W.