Het begon allemaal redelijk onschuldig, ergens in de loop van vorig jaar. Abel, de oudste, die zit op rugby en ging naar een oudere groep. Daardoor moest hij ook later gehaald. Dat betekende door de schemering naar huis. Het is best wel een eindje rijden, de rugby en We sloten een pact Abel en ik. We zouden door het veld gaan vanaf toen,… Het begon met het passeren langs dat bosje met die dassenburcht. Daarna kwam er dat weggetje bij waar we wel eens een everzwijn zien. En toen kwamen we op het idee om ook over dat bruggetje te gaan waar die zilverreiger regelmatig stoïcijns voor zich uit staat te kijken. En natuurlijk die braamstruik met dat koppeltjes roodborsttapuiten,… En vooral die wei in de ‘Basdonk’ waar die reeën altijd staan! En zo komt het dat we niet om 21.00 uur thuis zijn, maar het 21.30 werd en toen 21.45 en vlak voor de vakantie was het meestal 22.00 uur. Ester, mijn vrouw, begon pas bezorgt te worden toen ze erachter kwam dat ik ook een kwartier langer nodig had om de kinderen naar school te brengen. Ze begreep niet goed hoe je op een ritje van een dikke 15 minuten een half uur onderweg kunt zijn. Wel, ik noem het verstillen,… De kinderen houden ook van verstillen. We pruttelen op het gemak langs zoveel mogelijk bezienswaardigheden. We passeren 6 bruggen om eendjes te spotten, terwijl ons moedertje maar 2 bruggen aan moet doen om naar school te gaan. Maar de kinderen kennen ondertussen het verschil tussen de wilde eend en de kuifeend, een nijlgans en een grauwe gans, een waterhoentje en een meerkoet. Ze zien het verschil tussen een aalscholver en een dikke kraai, tussen een fazant en een patrijs en nog zoveel meer. Maar het is nu vakantie. Geen rugby en geen school. Nooit gedacht dat ik dat zou missen, … school, …
De afwezigheid van deze tochtjes hebben bij mij sterk afwijkend gedrag veroorzaakt. Ik noem het ‘wegbermturen’. Ik tuurde altijd al vanuit het raam van mijn tractor naar die enkele braamstruik als ik van of naar ons jong veebedrijf ging. Dit in de hoop een glimp op te vangen van mijn geliefde roodborsttapuit. Het neemt extreme vormen aan. De wegbermgeur die mij aan Frankrijk doet denken, versterkt dit gedrag. Regelmatig moet ik vol op de rem omdat ik iets nieuws meen te zien. Wilde bertram, een teunisbloem, dagkoekoeksbloem, kattenkruid, dolle kervel (heerlijke naam) het heeft allemaal m’n remmen doen slijten. Met dat warme weer kwamen daar insecten bij. Oranje en bruin zandoogje, het koevinkje, het zwartsprietdikkopje een webspin en massa’s krassers. Dagelijks moet ik voor iets nieuws in de remmen. En dus begint mijn vrouwtje zich zorgen te maken. Ik ben altijd extreem zot geweest van koeien. Ook mijn liefde voor Ester is altijd extreem duidelijk en allesoverheersend geweest, maar nu,… Jacht, natuur is gepasseerd en eist ook zijn plaatsje op. Gelukkig heb ik net mijn lidmaatschap van Jagersliga vernieuwd, want ze heeft zeer sterk het gevoel dat dit passievol, maar extreem gedrag gevoed wordt door jagersliga,… Durft u het aan?
Thomas Linssen.
Boer, jager en lid van het nationaal team.
Komentarze