Dit jaar was het dan zover. Eerste keer grofwild, eerste Waalse permis, eerste kogelgeweer. Alles begint een beetje opnieuw. Al snel kwam ik via Jagersliga in contact met enkele mensen die een jacht beheren in La Lembree. Een mooi gebied tussen Ferrieres en Bomal. Ik voel me na het eerste telefonische contact al vrij snel op mijn gemak bij deze mensen. Niet veel later volgt het bericht dat een lokale boer schade heeft van everzwijnen. Een eerste aanzit op everzwijnen zit er dus aan te komen! Het weekend van 2 en 3 juli is het dan eindelijk zover.
Zaterdagavond en zondagochtend zouden we kijken wat er tevoorschijn komt aan de rand van het bos, net langs een mooi graanveld. We spreken niet ver van onze aanzitplaats af, en na het plaatsen van een laatste aanzitladder maken we ons klaar. Kogels, geweer, verrekijker, gehoorbescherming, camouflage? Check, dubbel check. Alles bij en op naar de hoogzit omstreeks 20u30.
Eens daar aangekomen is het genieten van de vele zangvogels in de achtergrond en van een reegeit die met haar kroost een kijkje komt nemen. Rond 21u30 hoor ik plots iets in het graan. Ik kan niet geluid niet onmiddellijk herkennen. Nog vrij ontspannen volg ik het geluid tot een duo plots op een 80-tal meter in het lange gras uit het graan komt. Twee donkere gedaantes. Mijn eerste idee? Dassen, die lopen vaak samen denk ik bij mezelf. De kijker erop, even wachten en dan plots, die lange snuit en ruwe haren. Everzwijnen. Voor de eerste keer heb ik een ever in mijn vizier. Twee zelfs, twee overlopers. Hartslag schiet als een pijl de lucht in, het zweet breekt me uit. Haal ik de trekker over? Het lukt me niet. Stijf van de spanning en de intensiteit van het moment. Twee minuten later verdwijnen beiden terug in het graan en komen terug voorbij aan mijn hoogzit. Knorrend. Achter mij in het bos hoor ik nog knorrende geluiden, maar het sterft langzaam uit. De avondaanzit is voorbij. Nog helemaal stijf van de spanning kruip ik als een hark van de hoogzit om daarna bij een drankje mijn verhaal te delen met mijn collega-jagers. Er volgt een korte nacht van 3 uurtjes slaap om zeker voor het licht begint te worden, op de hoogzit te kruipen. Deze keer zit ik op een andere hoogzit op een uithoek van hetzelfde graanveld. Na 10 minuten zie ik beweging in het graan. Everzwijnen! Deze keer lopen ze weg van mijn hoogzit, de weide vlakte en bossen tegemoet. Dat is het laatste dat ik van beweging heb kunnen waarnemen. Maar wat een waanzinnige ervaring, eerste keer grofwild, eerste keer aanzit. Eerste keer in contact met evers. Herinneringen voor het leven.
Met weidelijke groet,
Glenn Rotty