Ester en de kinderen zijn van huis en een hoofd vol gedachten. Dan trek ik automatisch naar de Itterbeek. We hebben sinds dit jaar eens stukje beheerovereenkomst liggen langs de beek. Het stuk is te laat gezaaid door de natte winter en daarna de extreme droogte, een verkeerd mengsel ook en dus staat er vooral veel koolzaad, heel weinig boekweit, wat phacelia en ook wel klaver. Volgende keer toch maar niet meer de economische belangen laten doorwegen en gewoon bij Nico* bestellen. Kwaliteit loont!
Thyra was deze keer niet mee. Verstrooid had ik de tractor met de mengwagen aan de kant geparkeerd en ben ik zomaar beginnen wandelen. En zo kwam ik in gedachten verzonken bij onze wildakker aan waar behoorlijk wat bijen, hommels en vlinders actief waren. De geur van nectar hing in de lucht. Langs de beek liep ik over de wissel van een dier. Misschien was het wel het spoor van een wandelaar die op vergelijkbare wijze van het pad af was. Of zou het toch een everzwijn zijn? Hier was pas nog gewroet, maar voor de rest weinig sporen.
Opeens hoor ik iets in het riet. Echt vlakbij, maar ik kan het geluid niet plaatsen. Een raar soort krassend geluid. Minutenlang heb ik me daar beschamend staan afvragen of het een vogel, een insect of een zoogdier zou zijn. Opeens krijg ik een ingeving. Het geluid opnemen met de telefoon! Dan kan ik later nog op zoek gaan naar een specialist om me te helpen met het uitvogelen wat het geweest is.
Nu ben ik een soort dinosaurus met ‘hardware’ en ik heb effe lopen aankloten voordat ik het geluid had opgenomen. Nieuwsgierig naar het resultaat van mijn verwoede pogingen om modern te zijn, luisterde ik ter plekke naar m’n korte opname. Wat was dat? Nu echt dichtbij bewoog er iets in het riet. Zou het dier op zijn eigen geluid afkomen? Zoiets als bij het patrijzen tellen?
Nogmaals speel ik de korte opname af en nog eens en nog eens en nog eens,… Totdat ik een nerveus bruin vogeltje zie met een lichtere onderkant. Het snaveltje is langer en geler dan ik passend vind bij het vogeltje. Hij springt van rietstengel naar rietstengel en kijkt me uitdagend aan. Helemaal niet bang.
Ik google onmiddellijk op ‘klein bruin vogeltje riet’ en krijg een paar opties. Gelukkig met geluidsfragmentjes. Dat brengt soelaas. Het is onmiskenbaar de kleine karekiet die ook reageert op het melodietje dat google weet te vinden. Ik leer dat ook dit weer een insecteneter is. Het mannetje fluit vanaf mei tot eind juli en laat vooral het vrouwtje bouwen. Deze hardwerkende vrouwtjes bouwen een diep nest in het riet, waarin ze 4 eieren leggen. Al na 11 tot 14 dagen komen de eitjes uit (waarom moet dat bij fazanten toch zo lang duren?) en na anderhalve week vliegen ze uit het nest, maar ze worden in het begin nog door de ouders gevoederd.
De kleine karekieten van bij ons overwinteren doorgaans in West Afrika. De eerste vertrekken ergens in juli, maar dit kan uitlopen tot in oktober. Van april tot juni kunnen we ze weer terug verwachten. Blijkbaar is typisch aan deze vogeltjes dat ze voornamelijk ’s nachts vliegen. Natuurlijk wordt deze soort weer geregistreerd via waarnemingen inclusief foto en geluid. Blij met deze nieuwe waarneming keer ik terug naar mijn koeienstal,…
Met groene groet, Thomas Linssen
* Biocrea
fotobanner Shutterstock